อัตลักษณ์ของชาวโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

หน่วยงานของฉันได้มีโอกาสรับผู้ป่วยใหม่ เป็นเด็กหญิงไทยอายุช่วงวัยรุ่น  มาด้วยอาการสำคัญ คือ เนื้องอกในสมอง ท่ามกลางความวิตกกังวลของครอบครัว  ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่และน้องสาวฝาแฝดของเธอ  เธอเป็นผู้ป่วยเด็กที่น่ารัก  อดทนต่อหัตถการทุกสิ่งที่ได้รับ เพราะเธอมีความเชื่อมั่นในตัวแพทย์และพยาบาล  และโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ที่เธอเข้ารับการรักษา ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและเธอเป็นไปด้วยดีในฐานะพยาบาลกับผู้ป่วย  เธอมีความไว้วางใจและเชื่อมั่นในผลลัพธ์ของการรักษา  แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเสมอไป  โชคร้ายที่ผลชิ้นเนื้อระบุว่าเธอเป็นมะเร็งสมองชนิดร้ายแรง และโชคร้ายยิ่งกว่านั้นคือ น้องสาวฝาแฝดของเธอก็มีอาการที่แพทย์สงสัยว่าน่าจะมีพยาธิสภาพในสมองเช่นเดียวกับพี่สาวอาการที่ลูกแฝดทั้งสองคนมีอาการคล้ายคลึงกัน  ทำให้ฉันไม่ได้พบกับรอยยิ้มของทั้งพ่อและแม่ โดยเฉพาะผู้เป็นพ่อ ฉันมักจะเห็นแววตาของความทุกข์ใจหม่นหมองเสมอในแววตาคู่นั้น  ใบหน้าที่เฉยชาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ของ  ผู้เป็นพ่อ เป็นภาพที่ฉันยังจำได้ถึงทุกวันนี้  ถึงแม้ว่าอาการเจ็บป่วยของแฝดผู้พี่อยู่ในระยะสุดท้าย (Palliative Care) แต่ฉันได้เห็นความเป็นนักสู้ของทุกคนในครอบครัวที่ช่วยกันต่อสู้กับโรคร้ายนี้  หลังจากนั้นผ่านไป  แม่ของเธอได้ติดต่อฉันทางโทรศัพท์ว่าตอนนี้เธอเป็นผู้ป่วยติดเตียง กินเองไม่ได้  ปฏิเสธการให้อาหารทางสายยาง   ฉันจึงไปเยี่ยมเธอที่บ้านและพบว่าปัญหาของเธอฉันยังแก้ไขไม่ได้  หลังจากที่ฉันตริตรองดูหนทางที่จะสามารถขอความช่วยเหลือให้เธอได้  ฉันได้ขอพบอาจารย์แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านกุมารชีวาภิบาล   ซึ่งท่านได้อ่านประวัติของเธอจาก OPD การ์ด และให้ฉันนำครอบครัวนี้เข้าพบ  ฉันยังจำได้ดีถึงคำพูดอาจารย์แพทย์ท่านนี้ ที่ได้พูดกับพ่อแม่ว่า “บางทีการไม่กินอาหารก็ดีนะ ทำให้เซลล์มะเร็งไม่มีอาหารไปเลี้ยงเหมือนกัน”  มันเป็นคำพูดไพเราะสำหรับฉันมาก  พ่อแม่ผู้ป่วยรู้สึกดีขึ้น ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ลูกกินอาหารได้น้อยลง  สำหรับเธอแล้วมันเป็นข่าวที่ดีมากเพราะเธอจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานในการใส่สายให้อาหาร  วันนั้นฉันเห็นรอยยิ้มครั้งแรกของผู้เป็นพ่อส่งยิ้มขอบคุณมาให้ฉันโดยไม่เอ่ยคำพูดใด ๆ ออกมา

เวลาผ่านไปไม่นานนัก แฝดพี่จากไปอย่างสงบ  และฉันได้มีโอกาสดูแลแฝดน้องของเธอที่มีอาหารคล้ายพี่สาว  ฉันได้ไปเยี่ยมเธอที่ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ที่ตึกธนาคารกรุงเทพชั้น 2 ฉันได้ถามถึงวงดนตรีที่เธอชอบ  เธอขมุบขมิบในปาก  อ่านได้ว่าตัว G ถามแม่เธอก็ไม่รู้ทราบแต่ว่าเป็นวงดนตรีของเกาหลี ฉันได้โทรศัพท์ติดต่อน้องพยาบาลผู้เชี่ยวชาญเรื่องวง K-Band จึงได้ความน่าจะเป็นว่าวง Girl Generation  ฉันพูดชื่อเต็มของวงให้เธอได้ยิน เธอดูระล่ำระลักดีใจจน    น้ำตาไหลมาทั้งสองแก้ม  ที่ฉันเข้าใจประโยคที่เธอพยาบาลจะพูด  ฉันและน้องพยาบาลตกลงทำ    เซอร์ไพรส์ให้แก่เธอโดยขออนุญาตพ่อและแม่ในการจัดบรรยากาศห้องนอนที่บ้านเธอเป็นวง    Girl Generation  พวกเราไปหาซื้อโปสเตอร์และสืบค้นข้อมูลของวงนี้กันที่ย่านสยามสแควร์ เจ้าของร้านเห็นเรามีอายุมากเกินกว่าจะชื่นชอบนักร้องเกาหลี  พอรู้ว่าเรากำลังจัดห้องนอนของแฟลตน้อง ให้เป็นบรรยากาศวงเกาหลีที่เธอชอบ ได้เอื้อเฟื้อขอร่วมสมทบทุนโดยคิดว่าโปสเตอร์เท่าราคาต้นทุน   แม่น้องพยาบาลช่วยเย็บผ้าห่มสีสดใสให้เธอ   และน้องพยาบาลของฉันยังวาด  รูปนักดนตรีผู้ร้องนำในวงลงปลอกหมอนด้วย  เหตุการณ์ทั้งหมดผ่านไปด้วยความประทับใจ   จนเธอได้จากพวกเราไปอย่างสงบ

อีกต่อมาไม่นานนัก  ฉันได้รับโทรศัพท์จากแม่ของเธอร้องไห้มาทางโทรศัพท์และบอกว่าพ่อเธอไปวัดและนั่งสมาธิให้แก่ลูกสาวทั้งสองคนในคืนวันพระที่ผ่านมา มีอาการหัวใจวายเสียชีวิตในวัดคืนนั้นเอง  พวกเราได้อยู่เป็นเพื่อนแม่จนงานศพผู้เป็นพ่อเสร็จเรียบร้อย  เหตุการณ์นี้ฉันรู้สึกภาคภูมิใจและประทับใจในการแสดงออกของอัตลักษณ์โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ที่มีความซื่อสัตย์ รับผิดชอบ เอื้ออาทร แก่ครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่ง ซึ่งฉันคิดว่าบุคลากรทุกคนในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ล้วนมีคุณสมบัติเหล่านี้ครบถ้วน และทุกคนคงภาคภูมิใจในการแสดงออกถึงอัตลักษณ์นี้เช่นกัน